استرس محیط دندانپزشکی در دانشجویان بالینی دانشکده دندانپزشکی زاهدان

مقدمه: تحصیل در رشته دندانپزشکی با سطوح بالایی از استرس همراه است. هدف این مطالعه مقایسه استرس محیط دندانپزشکی در دانشجویان بالینی در سال های مختلف دندانپزشکی زاهدان بر حسب برخی عوامل دموگرافیک بود. روش ها: در این مطالعه مقطعی، 177 دانشجوی بالینی دانشکده دندانپزشکی زاهدان به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. فرم اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه تغییر یافته استرس محیط دندانپزشکی (با روایی و پایایی تأیید شده) و پرسشنامه سلامت عمومی در نیمسال اول سال تحصیلی 92-1391 در میان دانشجویان توزیع شد. سپس بر اساس مقیاس چهار درجه ای لیکرت، میانگین امتیازات محاسبه و داده ها با استفاده از آزمون های anova، independent samples test و pearson correlation تحلیل شد. نتایج: میانگین نمره استرس 44/0±38/2 (بر مبنای 4) بود. تفاوت معناداری در میانگین نمره استرس دانشجویان در سال های تحصیلی مختلف مشاهده نشد(057/0p=). اختلاف آماری معناداری در میانگین نمره استرس بر حسب متغیرهای جنسیت، سن، شرایط ورود به دانشگاه، علت انتخاب شغل (دندانپزشکی) و اولویت اول انتخاب رشته مشاهده شد(05/0p<). میانگین نمره استرس با معدل و سلامت عمومی ارتباطی معنادار داشت (05/0p<). دوری از خانواده و وضعیت تأهل ارتباط معناداری با نمره استرس نداشت (05/0p>). نتیجه گیری: یافته ها نیاز به کاهش استرس به ویژه در دانشجویان دختر، کم تر از 25 سال، دانشجویان با معدل بالا و با سهمیه ورودی پیوسته را نشان می دهد. دانشجویانی که تحت فشار والدین، دندانپزشکی را انتخاب نموده، دانشجویانی که دندانپزشکی اولویت اول انتخاب آنان نبوده و دانشجویان برخوردار از سلامت عمومی بالاتر نیازمند توجه در این زمینه هستند.